Huisverbod is niet goed gemotiveerd

Helaas zien we het vaker dat de rechter het beroep gegrond verklaard omdat de burgemeester het huisverbod niet goed heeft gemotiveerd, maar dat de gevolgen van het huisverbod in stand worden gelaten. Voor de uithuisgeplaatste verandert er in zoverre niets. Een voorbeeld hiervan is de uitspraak van de rechtbank Noord-Holland, 24 juli 2014, ECLI:NL:RBNHO:2014:10086.

Huisverbod niet goed gemotiveerd

De rechtbank heeft het beroep ter zitting gegrond verklaard. Het bestreden besluit is genomen in strijd met het in artikel 3:46 van de Awb neergelegde vereiste dat een besluit deugdelijk is gemotiveerd. Het bestreden besluit zal om die reden worden vernietigd. Artikel 2 van de Wth, vierde lid, vermeldt dat het huisverbod in ieder geval bevat
(a) een omschrijving van de plaats en de duur waarvoor het geldt,
(b) de feiten en omstandigheden die aanleiding hebben gegeven tot het opleggen van het huisverbod, en
(c) de namen van personen ten aanzien van wie het verbod om contact op te nemen geldt. Hoewel is voldaan aan het vermelde onder sub a en sub c, heeft verweerder nagelaten in het besluit tot het opleggen van het tijdelijk huisverbod aan te geven wat de feiten en omstandigheden zijn geweest die aanleiding hebben gegeven tot het opleggen van het huisverbod.

Uit het besluit blijkt niet welk concreet incident zich heeft afgespeeld, tegen wie de agressie van eiser was gericht, wat de omstandigheden waren waaronder het incident heeft plaatsgevonden en waarom verweerder er – juist gelet op de door eiser genoemde omstandigheden – voor heeft gekozen aan eiser en niet aan [belanghebbende] een tijdelijk huisverbod op te leggen.

Huisverbod wel redelijk

De rechtbank is voorts van oordeel dat bij de vernietiging van het bestreden besluit wel de rechtsgevolgen in stand dienen te blijven nu, gelet op hetgeen ter zitting naar voren is gebracht omtrent het voorval tussen eiser en [belanghebbende], de rechtbank van oordeel is dat verweerder in redelijkheid tot het besluit heeft kunnen komen eiser een tijdelijk huisverbod op te leggen. De door eiser genoemde omstandigheden, te weten dat hij eigenaar is van de woning, alle lasten betaalt en de belanghebbenden slechts tijdelijk toestemming heeft gegeven om in zijn woning te verblijven, maken dit oordeel niet anders. Het huisverbod is immers geen straf, maar een maatregel in situaties waarbij er een acute en dringende behoefte bestaat aan het creëren van een afkoelingsperiode om verdere escalatie te voorkomen en waarin maatregelen genomen kunnen worden om de dreiging van huiselijk geweld weg te nemen. Eiser heeft [belanghebbende] – na hoogoplopende irritaties en over en weer op goederen geuite agressie – aangevallen en is daarmee de voornaamste agressor geweest. De rechtbank is van oordeel dat verweerder dan ook in redelijkheid van zijn discretionaire bevoegdheid tot oplegging van het huisverbod gebruik heeft gemaakt.